Onze inspiratie
De ‘methode-Seasol’, de basis voor Vloerwerk, laat zich prachtig illustreren door het verhaal van een campagne van het Seattle Solidarity Network (‘seasol’) in 2015 in Seattle. De ZZP’er José werd voor een aantal dagen ingehuurd door de aannemers Victor en Johnny. Ondanks herhaaldelijk aandringen kreeg hij echter z’n loon niet. Dus trok hij bij Seasol aan de bel. Seasol nam eerst de situatie onder de loep: strijd waar helemaal niets uit te halen valt, gaan zij niet aan. Actievoeren doen we niet voor de lol maar om resultaat te behalen. De leden van Seasol stemden voor een stevige campagne. Ze zagen een zwakke plek bij de aannemers: eigenlijk waren ze pionnen van een groter bedrijf.
José en Seasol besloten Victor en Johnny zo direct mogelijk te confronteren en de sociale en zakenrelaties van de twee aannemers onder druk te zetten. Dat begon nog beleefd en relatief nederig. José wist dat Victor en Johnny hun koffie altijd in één bepaalde zaak dronken. Daar ging hij, nog één keer, om z’n geld vragen. De aannemers hadden José eerder met het kluitje het riet in gestuurd. Nu stond deze schoonmaker en tuinman met een groep groep medestanders voor hun neus. ‘Betalen, en snel een beetje, binnen twee weken!’
De twee aannemers drukten alsnog hun neus en betaalden niet. Dus ging Seasol samen met José één stapje verder. Ze hingen posters op bij hun kantoor, waar Victor en Johhny op aan de schandpaal werden genageld. Het begon nu al wat vervelend te worden. Victor en Johnny dachten er echter nog steeds mee weg te komen. Dus ging Seasol langs bij één van de cliënten van de twee en vertelde daar over hun praktijken. Deze zakenpartner verbrak vervolgens zijn relatie met de loondieven. Seasol dreef nog verder de druk op door contact te zoeken met de leden van de kerkgemeenschap van Johhny en Victor. Ze schreven brieven, en gingen zelfs voor de deur van de kerk flyeren. De reputatie van de aannemers leed zo langzamerhand ernstige schade, maar ze gaven nog steeds geen krimp.
Beraad bij Seasol. Hoe verder? Twee weken na de brief aan de kerkleden gingen mensen van Seasol langs bij CWD, de grootste opdrachtgever van de loondieven. CWD is een vastgoedonderneming met veel appartementen in beheer, waar José een deel van zijn werk had verricht. “Als jullie er niet voor zorgen dat José zijn loon krijgt, dan houden we jullie verantwoordelijk voor het inhuren van wijd en zijd bekende loondieven. Dan gaan we ook jullie zakenrelaties aanpakken.” CWD schrok zich een ongeluk en sommeerde Victor en Johnny te betalen. Zij kwamen hierop met allerlei voorwaarden en probeerden de boel alweer te rekken. Een slechte zet. Seasol kon de druk nòg verder opvoeren en schreef 160 relaties aan van de vastgoedonderneming. Ook schreeuwden ze de mensen die woonden in de appartementen van CWD uit hun bed op zondagochtend.
De aannemers hadden er eindelijk genoeg van. Ze betaalden de volle mep zonder verder gedonder. Het hele verhaal besloeg bij elkaar vijf maanden, en werd afgesloten met een knallend overwinningsfeest.
Het toont aan hoeveel we kunnen bereiken, met goede organisatie en de wil om voor elkaar op te komen. Spreekt dit je aan? Meld je aan!